Ik signaleer de ontwikkeling dat het in voorzichtigjes toenemende mate de topman van het bedrijf zelf wordt die dat doet. Zoals Scheepbouwer dus, over de zijns inziens ten onrechte kortwiekende Opta-baas Arnbak. Maar ook Bruneel, de baas van Dexia die in NRC-Handelsblad de stemmingmakerij tegen z’n bank over LegioLeasecontracten hekelde. 

En ook de discussie over voorstellen tot inperking van bedrijfsbestuurlijke ongerijmdheden, afkomstig van Morris Tabaksblatt c.s. worden met meer participatie vanuit de bedrijfstop gevoerd dan toen Jaap Peters deze een jaar of zes geleden startte. Dat het bedrijfsleven zich op kousenvoeten uit z’n ivoren toren waagt, lijkt me winst – en juist een minister van Economische Zaken zou daar niet  met de zeis overheen moeten gaan.

 Ton Elias

PS In mijn vorige column (11 juli) ging het over NOVA, waarin De Roy van Zuijdewijn mijns inziens kritiekloos z’n gang kon gaan. De inkt van dit onvolprezen vakblad was letterlijk nog niet droog, of ik kreeg een briesende hoogmogende van het programma aan de telefoon. Ik klapte mijn communicatortje open en liet iemand meeluisteren, die zich ernstig verbaasde over toon en teenlengte van de gesprekspartner. Hoe dan ook: z’n redactie had De Roy zelf opgespoord en deze had zich helemaal niet eigener beweging gemeld. Maar ik baseerde me wat dit betreft op het NOS-Journaal? “Die hebben dat gemeld, maar daar klopt geen bal van”. Moet ik dan, zo was mijn wedervraag, zelfs als ik letterlijk schrijf  ‘uit wat er achteraf publiek van bekend werd, ging het als volgt’ eerst de NOVA-redactie bellen om een journaalbericht te verifiëren? Het antwoord: “ja, in dit geval wel”… Dat bij de NOVA-redactie bekend was dat De Roy zijn vrouw in de gangen dreigde met scheiding en dáár geen vragen over werden gesteld (‘dat kwam door de hectiek van de uitzending’), is echter wel juist. Ik handhaaf dus de strekking. En stel andermaal vast dat journalisten overdreven reageren op kritiek.