Sinds januari 2002 schrijft Ton Elias maandelijks een column in het vakblad De Journalist.
Kritiekloze adoratie (18 oktober 2002)

Eerder dit jaar werd ze nog royaal geprotretteerd in de vaderlandse pers. Plotsklaps werd evenwel ook journalistiek de patiëntenstatus van Winnie de Jong onderkend. Niettemin bleef het vedergewicht Eberhard delen in de minutenlange en kritiekloze adoratie van alle journalisten die microfoons voor hem ophielden. Het is een rel, het is lekkere TV - en het kan niemand kennelijk iets verdommen of hier mensen aan het woord zijn die ook maar een schaduw van een schijntje van een vermoeden van politiek vernuft met zich dragen of niet.

Dat die verslaggevers zich vergalopperen, ach, daar kan ik me in de hitte van de strijd op de kamergangen nog wel iets bij voorstellen. Maar zijn dan alle eindredacteuren met een beetje visie met VUT? Mat Herben, Winnie de Jong en Gerard van As hadden fractievoorzitter willen zijn en zagen hun kans schoon toen Harry Wijnschenk fouten maakte tijdens de algemene beschouwingen. Er zou toch nog wel ergens een journalistiek leidinggevende over moeten zijn die dit greintje relativeringsvermogen had kunnen overbrengen op het verslaggevercorps?

We schrijven woensdag 2 oktober wanneer het conflict zich uitbreidt van een ordinaire interne fractieruzie naar een politiek conflict tussen de fractietop rond Harry Wijnschenk en vastgoedman Ed Maas. Wijnschenk zegt het zo niet, maar is bang voor cliëntelisme vanuit de vastgoedwereld. Ook eerder is daarop gewezen, om precies te zijn op 14 augustus bij de AVRO-radio door LPF-regiocoördinator Tieleman.

Razendsnel trekt Wijnschenk zijn keutel weer in als-ie er zijn politieke hachje mee redden kan. Maar is er één journalist in Nederland die in die dagen uitzoekt of er niettemin iets van klopt? Er ís immers hier een daar, zoals dat in de vastgoedwereld kennelijk heet, "een tonnetje meegedaan". Was dat louter filantropie en liefde voor Pim?

Op zoek naar het journalistieke antwoord op die vraag bekijk ik NOVA, de kwaliteitsrubriek van het derde net. Reinier van den Hout heeft een gesprek met maar liefst drie LPF-gasten. Ze zijn alledrie uit het kamp van Ed Maas en zacht gezegd niet helemaal van het eerste garnituur. Volstrekt eenzijdig, maar wel: boze mensen, fijne emotie-TV. En ook niet van belang ontbloot: tijdens het gesprek heel kundig door de presentator opgelierd. NOVA nieuwe stijl?

Ton Elias